دل نوشته های احساسی و غمگین (شاید من اشتباهی پسر شدم)

اشتباهی!

 تکرآره خیاطـــے هآیــــہ تکرآری ام زیآد شده..

من سآل هاست سوزن و نخ هآیم رآ وصلــــہ ی ایـטּ دلــــہ لآ مذهب کرده امــــ/.

 

نوزده -19- سالــــہ ام...ــ

 

امآ این روزهآ چشمآنم سوراخــــہ سوزלּ را هم بــــہ زور میبیند..

 

نمــے دانم ضعفـــــہ چشمآنم از چشم بــــہ راهـــے هآست..

 

یآ از بارآنــــے هآیـــــہ زیر زمینـــے ام..

 

ادامه مطلب.......

 

امشبــــ منــــے کــــہ عآدتـــہ شبهآیم دوختن بود..

 

دیگر از عمقــــہ احسآسم بریــــــــده ام/.

 

دلخوشــــے هآ را از کجآ بیآورمــ؟!

 

نمـــے دآنم دلخوشــــہ دوستآنـــے شوم کــــہ در

 

جوآبــــہ پیامک هآیشآن سلآم خوبـــے چــــہ خبر را یکـــے مـــے کنند

 

تآ بیشتر شآرژ بمآند برایــــہ همآن مخآطــبــــہخاصــ/.

 

یآ دلخوشــــہ بچــــہ محل هایـــے شومـــ

 

کــــہ از تمآمــــہ سرگرمـــے هآیــــہ پسرآنــــہ

 

فقط  בפֿـــتـَر بازے اش رآ بلد انـــد..

 

من پسره همسآیـــــہ رآ تنهآ یک بآر نآراحت دیدمـــ

 

آלּ هم  وقـتـــے کــــہ یک دختر به او پآ ندآد!/.

 

بعضـــے وقت هآ بـــہ خودم مـــے گویم تو اشتباهـــے XY شدی!

 

و گاهـــے  بــــہ خُـכآ مــ گویم کآش این آزادیـــہ پسرآنـــہ ام هدیـــہ ی یکـــ چادری ات مــــے شد/.

 

پســـر کـــــہ باشـــے:  

 

بــــہ اتهآمــــہ این کــــہ آلتتـــ گاهـــے تشنــــہ پُر کردنـــــہ یکـــ شکآف میشود...

 

تنهآیت میگذآرند..

 

تو هَوَســـ بازی متآسفآنـــــہ/.

 

بـــــہ قولـــــہ همآن پسره همسایــــــہ مـــے گفت من پس فردآ مدیونـــــہ آلتم نیستم!

 

 

 

هرجآیـــے کـــــہ خواست رفتـــــہ ام/.

 

این روزهآ کـــــہ پسرهآ دینـــــہ شآن رآ ادآ میکنند..

 

من مانده ام و همین سوزنــــے  کـــــہ بآید منتظر شوم مادر بزرگم برآیم نخ کند/.

 

نمـــے دآنم..

 

اصلا همآنــے کـــــہ قبلا گفتمــــ:

 

من اشتباهـــے پسر شدمـــــــــــ/.

 

 

 

پشتـــہ نیمکت که نشستم به من آموختند واحد فاصلــہ  میشود متر/.

و من خواستم درس خوان باشم...

 

فاصله ها را گرفتم تا بدانم فاصلـــہ از هر چیز ---اندازه--- دارد/.

 

او هم درس داد تا فیشــــہ حقوقــے اش..جواب گویــــہ وام هایــــہ عقب مانده اش شود...

 

وگرنــــہ میدانست عاشق که باشی...

 

فاصلــــہ هر اندازه که باشد...و تو نباشــے...من و تو تنها معادلــــہ ی درجــــہ دومی میشویم

 

که جواب هایش میشود:

 

درد/.

 

 

  و من همیشــــہ در میانــــہ این دردهایــــہ بی اندازه ام..به یادت بودم..

 

منی که از درد نبودن هایت..

 

در مشاعره با بارانــــہ بهاریــــہ نیمــــہ شب هایم بند نمی آمدم...

 

تنها شاهدم کلاغ سیاهــــہ پشتــــہ بامــــہ خانــــہ مان بود...

 

که حقیقتــــہ بی قراری هایم را به تکــــہ پنیری فروخت..بی وجدان!

 

و تویــے که فاصلــــہ برات علاقــــہ بود...مرا باور نکردی/.

 

 در میانــــہ این فاصلــــہ ها...

 

تو کــــہ نباشــے...من و این پراوانــــہ هایــــہ احساسم..اشتباه عاشق میشویم...

 

من..به جایــــہ رده پاهایــــہ خسته ات...

 

و پروانــــہ هایــــہ بی قراره احساسم..به جایــــہ شمعــــہ چشمانت....

 

نیمــــہ شبها...

 

دوره چراغ هایــــہ بی احساســــہ خیابان...

 

طوافــــہ بی کســے میکنیم/.

 

 لحظـــہ ی تحویلــــہ سالی کــــہ کســے مرا تحویل نگرفت...

 

آرزوهایم را گذاشتم در کوزه و تا فرداها

 

با آبش سره این ساعت هایــــہ نحس تر از سیزدهش...

 

قرص هایــــہ تسکینــــہ این درد هایــــہ بی فاصلــــہ را...

 

با تمامــــہ تلخی اش میخورم/.

 

  این روزها...

 

نــــہ اینکــــہ من زانو زده باشم...

 

نــــہ...

 

 فقط تنهایی ام

 

همان قدر که اندازه ی فاصلــــہ ها درد شد...

 

برایم سنگین است/.

 

 آرزویــــہ داشتنه تو...

 

وقتی عوض شد و شد خوش بختــے ات...

 

 در میانــــہ این درد هایــــہ بی فاصلــــہ..

 

دلم آرام گرفتـــــــ/.