شعر های عاشقانه (آراز)

دختری خوابیده در مهتاب،

چون گل نیلوفری بر آب.

خواب می بیند...

خواب می بیند که بیمارست دلدارش.

وین سیه رویا ، شکیب از چشم بیمارش باز می چیند. 

می نشیند خسته دل در دامن مهتاب:

چون شکسته بادبان زورقی بر آب.

می کند اندیشه با خود:

از چه رو کوشیدم به آزارش؟

وز پشیمانی ، سرشکی گرم

می درخشد در نگاه چشم بیدارش. 

روز دیگر،

باز چون دلداده می ماند به راه او،

روی می تابد ز دیدارش ،

می گریزد از نگاه او .

باز می کوشد به آزارش ...

هوشنگ ابتهاج